در گذشته، استخر ها معمولا در بستر طبیعی و لوله کشی فلزی ،با فلنچ داخل بتن و آببندی سنتی انجام میشد که در این شیوه عملا نشت آب و تبخیر در فضای باز قابل تفکیک نبود.
با انتقال استخرها به داخل واحد وطبقات ساختمان و تغییر سیستم لوله کشی، از فلز به مواد پلیمری،چسبندگی با عایق های پایه سیمان تقریبا غیر ممکن شد.
در حال حاضر تنها عایق مطمئن برای طبقات بدلیل یکپارچگی بدنه با سرلوله ها (البته با ترفندهای خاص)، فایبرگلاس می باشد.